Wij hebben een paar dagen zonder internet moeten doen, daarom een vertraagde versie vanhet vervolg..

We blijven een nacht in Canberra want we willen de volgende dag nog naar de High Commission of India, zeg maar de Indiase ambassade. We willen ook naar de plek waar het Canberra Community Hospital (waar ik ben geboren, stond. Bij het Visitor Centre kregen wij te horen dat het ziekenhuis niet meer bestaat. Ongeveer 10 jaar geleden is het ziekenhuis gesloopt en in plaats daarvan hebben ze er het National Museum gebouwd!

Na onze overnachting in een Best Western Bungalow park en na een zwakke poging om te joggen (het was inmiddels boven de 30 graden om 9.00 uuren dus bloedheet om te rennen) vertrekken wij met bagage naar het Centrum. De ontvangst bij de High Commission is hartverwarmend. Mr. Rama Krishna (de man die nu in mijn ‘geboortehuis woont) geeft ons uitleg over de huidige ambassade en de groei mogelijkheden voor de betrekking tussen India en Australie. We maken foto's van de buitenkant (nogmaals binnen mag er niet gefotografeerd worden) en rijden verder door de ambassade wijk. Je ziet de prachtigste gebouwen zoals die van Thailand en China met authentieke kenmerken van dat land. Daarna snel een bezoek aan het oude Parliament House en wat kiekjes van de omgeving. Na de lunch bij een Food Court vertrekken wij richting de bergen.

Bij Cooma (ca. 80km vanuit Canberra) krijgen wij te horen dat de Hume Highway gesloten is ter hoogte van Lakes Entrance. We besluiten daarom deze snelweg naar het zuiden te vermijden en verder te gaan naar Thredbo (een skioord). Thredbo bereiken wij laat in de middag, een verblijf vinden wij redelijk snel en wij kunnen aan een overheerlijk biertje beginnen. Na een bloedhete dag (overdag was het ca. 38 graden) is dit een welkom geschenk. Het hotel is een authentiek ski hotel met stenentrappen en stenenvloer, praktisch ingericht voor wintersporters maar ......zonder lift. En, raad eens waar wij sliepen,,.ja wel op de derde verdieping. We laten alle bagage in de auto en nemen slechts 1 koffer mee. De veiligheid in het gebied is bijzonder hoog. Je kunt gerust je spullen laten liggen. Aan tafel komen wij na het diner in gesprek met mensen uit de omgeving en hebben veel bijzonderheden over de streek gehoord.

De volgende dag vertrekken wij weer. Deze keer willen wij echt naar het zuiden want anders komen wij in gedrang met ons schema. De snelweg is nog steeds gesloten dus moeten wij via de bergweg naar beneden reizen. Dat betekent wel dat wij via een ‘dirt road' ofwel een weg zonder asfalt van ca 70 km door de bergen moeten rijden. Ach, we zien dit wel als een uitdaging,,....Achteraf viel het wel mee want het was goed te doen. Wij bereiken Foster voor donker en kunnen slapen in een Bed and Breakfast huis. Bij elkaar hebben wij ca 600 km gereden en zijn blij met deze slaapplek. Gauw even een hapje eten bij de plaatselijke golfbaan (meer is niet open). In tegenstelling tot de restaurants bij ons op de golfbanen is het hier net een voetbal kantine, ha ha. Dus een hamburger en een spaghetti bolognese besteld met twee bier!! Wij gaan daarna gauw slapen want de volgende dag staat Wilsons Promontory en Philip Island op het programma.