Na een heerlijk ontbijt vertrekken wij naar het vliegveld want ons vlucht gaat om 10.00 uur. Inchecken is een peulenschil, niemand maakt zich druk dat onze koffers overvol zijn en aardig aan het gewicht. Terwijl we wachten, schrijven wij twee kaarten naar de ouders en mailen even naar de kinderen. De vlucht is op tijd en alles gaat volgens planning. Een half uur in de lucht en dan is het anders want de piloot moet terugkeren. Een radar is kapot en wij moeten terug naar Alice Springs. Nou, dit is heel anders dan gepland maar veiligheid voor alles... Lang verhaal kort te maken, na een vertraging van 4 uur zijn we weer in hetzelfde vliegtuig ingestapt. De onderdelen zijn niet voorhanden dus de technische dienst heeft de lekkende radar vervangen door een radar van een ander vliegtuig uit te halen die klaar staat om naar Cairns te vertrekken. Vervolgens is voor het ander vliegtuig een nieuw radar besteld en onderweg met de vlucht vanuit Adelaide. Door deze actie is nu de vlucht naar Cairns twee uur vertraagd. Wat een toestanden...Ok, maar wij zijn in de lucht en ik werk het blog verder bij terwijl we vliegen!

In Perth is het al 5 uur in de middag als wij in het hotel inchecken en er is niet meer veel tijd om de stad te verkennen. Toch gaan wij erop uit. Wij nemen de Blue Cat, een gratis bus die binnen het centrum cirkel rijdt maar na 4 haltes stappen wij al uit. De avondspits maakt dat de bus niet vooruit te branden is.

Wij zijn al op de St. George Terrace in het centrum. Een wandeling langs de winkels brengt ons langs de mooiste gebouwen en stegen die wij tot nu hebben gezien. Dit is ook heel leuk. We kopen wat souvenirs voor het thuisfront en gaan vervolgens in een Green restaurant eten. Het restaurant heeft duizend plantenpotten aan de gevels hangen en alles wat binnen gemaakt wordt of als interieur dient is van natuurproducten gemaakt. Heel bijzonder om op houten stoelen te zitten en de menukaart van eco-papier door te nemen. Het eten is apart maar wel lekker. Daarna gauw terug naar het hotel want het kaarsje is bijna uit!

De volgende ochtend zijn we vroeg op. Het is onze laatste dag in Australie en wij willen nog van alles doen. Wij beginnen met hardlopen langs de Swan River en bekijken de Bells Tower, WACA (jawel, BT), en het Herrison eiland. Het is ieder keer een bijzondere ervaring om de stad al hardlopend te bekijken. Daarna gauw douchen, ontbijten, internetten en weer naar buiten. Deze keer kiezen wij om met fietsen nog twee uurtjes door te brengen in Perth. Ik moet even wennen aan de mountainbike en het is een beetje klungelen met mijn tas. Deze kan ik natuurlijk niet achterlaten want we hebben al uitgecheckt en ons vlucht vertrekt pas s middags. Na een half uur zijn we terug want het is bloedheet en de zon brand heel erg op de huid. Als alternatief kiezen wij ervoor om bij het zwembad te vertoeven. Om 13.00uur brengt de taxi ons naar het vliegveld. Bij het inchecken blijkt toch echt dat wij ruim boven de toegestaan hoeveelheid bagage bij ons hebben. Het is bijna komisch om dan nog in je koffers te graaien naar spullen die je weg kan gooien om het gewicht naar beneden te brengen. Na veel vijfen en zessen is het toch gelukt en wij zitten in het vliegtuig. Deze vertrekt op tijd en deze keer hoeven wij niet meer terug te keren. Dat is nou jammer want in mijn hart ga ik niet weg uit Australie. Wij hebben het hier ontzettend naar ons zin gehad en willen hier zeker terug komen. Er is nog zoveel wat wij in Perth nog niet hebben gezien, eigenlijk in Australie nog niet hebben gezien. Met een traan en een snik neem ik afscheid van mijn geboorteland. Het is voor mij een heel bijzondere ervaring geweest om terug te keren naar zoveel jaren. Wij nemen hele mooie herinneringen mee en komen hier graag terug.